Obsesyjna milosc e 03i8

Obsesyjna milosc e 03i8, e

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Dominik FlorianowiczObsesyjna miłośćKup książkę© Copyright byDominik Florianowicz & e-bookowoGrafika na okładce: shutterstockProjekt okładki:e-bookowoKorekta:Patrycja ŻurekISBN 978-83-7859-572-4Wydawca: Wydawnictwo internetowe e-bookowowww.e-bookowo.plKontakt: wydawnictwo@e-bookowo.plWszelkie prawa zastrzeżone.Kopiowanie, rozpowszechnianie części lub całościbez zgody wydawcy zabronioneWydanie I 2015Kup książkęDominik FlorianowiczObsesyjna miłośćJak wygląda świat, kiedy życiestaje się tęsknotą?Wygląda papierowo, kruszy sięw palcach, rozpada.Olga Tokarczuk4wydawnictwo e-bookowoKup książkęDominik FlorianowiczObsesyjna miłośćCzęść 1 Pogrążony w mroku1Gdy patrzyłem w jej oczy, widziałem tamto dawno zapomnianeświatło. Takie samo. Identyczne. I właściwie bez żadnej różnicy.Doskonale skrojone usta, jakby krawiec szyjący z tego człowiecze-go materiału wyjątkowo znał się na rzeczy. Ciemne brwi i rzęsy,nie za długie, ale gęste, obramowujące oczy jak żółte płatki sło-necznika okalają jego wnętrze. Jaśniała jedynym w swoim rodzajuświatłem. Delikatna skóra. Na twarzy lekko widoczne rumieńce.Uszy trochę odstające, ale dodające jej osobliwego uroku. Dłonieszczupłe. Kiedy chwytała nimi szklankę z drinkiem, oplatając jąpalcami, dziwiłem się, że kobieta może mieć tak kształtne a jed-nocześnie tak małe dłonie. Czy z takimi rączkami da się żyć? Wi-docznie tak. Nie sprawiało jej to żadnego kłopotu. Oczywiściebyła drobna i z tą drobnością kłóciły się jej włosy, które jakby żyłyswoim życiem. Ciemne jak noc i błyszczące. Białe zęby równieżpołyskiwały, gdy się uśmiechała, i przyciągały uwagę patrzącego.I chyba ten uśmiech podziałał na mnie tak nostalgicznie. Nagleodwróciłem od niej wzrok i przechyliłem szklankę koniaku, zama-wiając od razu jeszcze jedną. Musiałem chwilę odczekać. Uspoko-ić się. Najlepiej wypić jeden lub dwa drinki, aby ręce przestały siętrząść. Zresztą, czemu nagle drgają, przecież minęło tyle miesięcyod tamtego czasu. Bywało, że nie mogły się uspokoić, nie potrafiłyutrzymać nawet jednej rzeczy. Nic. Po prostu drżały. Nawet pod-czas snu, domyślam się, nie zachowywały spokoju.Oddychałem mocno. Wciągałem nowe powietrze. Wypiłemkolejny koniak. Na wszelki wypadek zamówiłem następny ostatnijuż. Gdzieś w głowie odezwał się ostrzegawczy głos: „Nie powinie-5wydawnictwo e-bookowoKup książkę [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

happyhour.opx.pl