odp1

odp1, Studia UEK, zarządzanie projektami ekonomicznymi i organizacyjnymi Stabryła,Wawak

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->1. Wyszczególnienie:etapy cyklu procesu badawczego w diagnozie.1. Ustalenie celu i przedmiotu badania.2. Wstępny dobór rodzajowy i ilościowy kryteriów oceny. (charakter przygotowawczy)3. Ocena stanu faktycznego.3.1. Budowa modelu-wzorca jako ostatecznej listy kryteriów oceny (zbiorczego probierza oceny).3.2. Ustalenie wielkości modelowych dla danej listy kryteriów oceny.3.3. Analiza progowa w ocenie stanu faktycznego.3.4. Przeprowadzenie jednokryterialnej oceny skuteczności działania dla danej listy kryteriów oceny.3.5. Ocena agregatowa skuteczności działania (prosta, ważona).4. Kategoryzacja oceny stanu faktycznego.5. Analiza przyczynowa.6. Badania porównawcze (dynamiczne, przestrzenne). (płaszczyzny porównawcze)2. Omówienie i wzory:etapy postępowania badawczego we wskaźnikowej ocenie sprawdzającej(metoda normalizacji ilorazowej).W tym przypadku wykorzystuje się metodę normalizacji ilorazowej cech, które dobiera się w tensposób, aby miały one znaczenie kryteriów oceny. Obliczenie znormalizowanych wartościokreślonych cech dla badanego obiektu stanowi ocenę jakości obiektu lub efektywności jegofunkcjonowania w relacji do ustalonego wzorcaZnormalizowane wartości cech (zij) leżą w przedziale od 0 do 1 dla nieujemnych xij(ewentualnieprzyjmuje się upraszczające założenie, że dla ujemnych xijich wielkością znormalizowaną jest zero).Im bliższe są jedności unormowane wartości cech, tym wyższa jest ocena sprawdzająca obiektu, zewzględu na wyróżnioną cechę (kryterium oceny).Stosowanie metody normalizacji ilorazowej przebiega według następujących kroków:- określenie cech obiektu - wzorca x,- kwalifikowanie cech obiektu - wzorca,- przeprowadzenie normalizacji cech,- obliczenie wskaźnika agregatowej oceny i-tego obiektu.1. Określenie cech obiektu – wzorca xx= {x01, x02, x03, …, x0n},gdzie: x01, …, x0n– cechy obiektu – wzorca2. Kwalifikowanie cech obiektu – wzorca:a) gdy cecha jest stymulantą x0j= max {xij} dla j є S,b) gdy cecha jest destymulantą x0j= min {xij} dla j є D,c) gdy cecha jest nominantą x0j= nom {xij} dla j є N,gdzie: S – zbiór stymulant, D – zbiór destymulant, N – zbiór nominant, xij– wartość j-tej cechy dla i-tego obiektu (rzeczywistego lub idealnego), i = 1, …, m – liczba analizowanych obiektów, j=1, …, n –liczba przyjętych cech.3. Przeprowadzenie normalizacji cech:a) zij=dla j є S,b) zij=dla j є D, przy czym xij≠ 0,c) zij=dla j є N, przy czym xij≤ nom{xij},c2) zij=dla j є N, przy czym xij>{xij} oraz xij≠ 0,gdzie: zij– znormalizowana wartość j-tej cechy dla i-tego obiektu4. Obliczenie wskaźnika agregatowej oceny i-tego obiektu:Zi=Jeżeli dla wyróżnionych cech były ustalone wagi, to wskaźnik ważonej agregatowej oceny i-tegoobiektu przyjmuje następującą postać:przy czym,gdzie: wj– waga j-tej cechy.3. Opis słowny:regulamin podejmowania decyzji dla systemu dwustopniowej oceny projektów(SDOP).Pierwszy stopień: kwalifikacja wstępna wariantów projektowych1. Ustalenie standardowych kryteriów oceny2. Zastosowanie analizy progowej3. Określenie zbioru wariantów, projektowych, dopuszczonych do dalszego postępowaniakwalifikacyjnegoDrugi stopień: wybór wariantu racjonalnego1. Ustalenie wiodących kryteriów ocenya) dotyczących efektywności ekonomicznej wariantów projektowych oraz ryzyka (wykonalności)b) dotyczących sprawności technicznej, organizacyjnej i innych wariantów projektowych2. Przeprowadzenie obliczeńa) wynikowych cząstkowych (dotyczących pojedynczych kryteriów oceny)b) agregatowych3. Podjęcie ostatecznej decyzji, wskazującej wariant racjonalny (uzasadnienie wyboru),4. Charakterystyka:rodzaje wzorców.Wzorzec oceny jest zestawieniem kryteriów oceny, tworzących pewien agregat który stanowiwielokryterialny układ wartościujący. Wzorce oceny mogą mieć charakter normatywny lubpostulatywny.Wzorce normatywne są wyrażone przez wielkości (cechy, parametry) dane z góryktóre traktuje się jako optymalne (w sensie teoretycznym lub doświadczalnym)bądź ustala się je w sposób obligatoryjny, jako wielkości zadane (planowane). Uznaje się je zzałożenia za wielkości ekstremalne, których przekroczenie lub nieosiągnięcie jest mankamentem.Wzorce normatywne są również określane jako nominanty.Wzorce postulatywne natomiast przyjmują dwojaką postać: jedna to stymulanty, czyli cechy, dlaktórych pożądana jest tendencja wzrostowa, druga to destymulanty, czyli cechy, dla którychpożądana jest tendencja spadowaRóżnica między wzorcami normatywnymi (nominatami) a postulatywnymi (stymulantami idestymulantami) polega na tym, że dla wzorców normatywnych odchylenie w górę lub w dół jestoceniane negatywnie, dla wzorców postulatywnych zaś każda sytuacja wzrostu wartości stymulantjest traktowana pozytywnie i analogicznie oceniany jest dodatnio każdy przypadek spadku wartościdestymulant.5. Wyszczególnienie:dziedziny zarządzania wg PMI.Zarządzanie projektami — w ujęciu amerykańskiego Proj. Management Institute (PMI) — todziałalność, która wykorzystując dostępną wiedzę umiejętności i metody, ma zrealizowaćoczekiwania i potrzeby interesariuszy. Do podstawach dziedzin wiedzy o zarządzaniu projektami PMI- zarządzanie integracją projektu,- zarządzanie zakresem projektu,- zarządzanie czasem w przygotowaniu i realizacji projektu,- zarządzanie kosztami projektu,- zarządzanie jakością w projekcie,- zarządzanie zasobami ludzkimi w projekcie,- zarządzanie komunikacją w projekcie,- zarządzanie ryzykiem projektu,- zarzadzanie dostawami w projekcie2. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

happyhour.opx.pl