Ocieplanie podłogi w mieszkaniu ...

Ocieplanie podłogi w mieszkaniu na parterze, Zrób to sam (remont i nie tylko)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Stropy nad pomieszczeniami nieogrzewanymi
Austrotherm xxx
Stropy nad pomieszczeniami nieogrzewanymi
Informacje ogólne
Izolacyjność cieplna stropu powinna być dostosowana do
różnicy temperatur występujących po obu jego stronach.
Stropy rozgraniczające pomieszczenia o różnych tempera-
turach, a w szczególności oddzielające pomieszczenia od
otoczenia zewnętrznego, jak np. stropy nad przejazdami,
pod tarasami itp. powinny spełniać wymagania zawarte
w rozporządzeniu
w sprawie warunków technicznych, ja­
kim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie,
doty-
czące oszczędności energii i izolacyjności cieplnej.
Stropy są przegrodami poziomymi dzielącymi budynek na
kondygnacje. Składają się one z konstrukcji nośnej oraz
z różnych rodzajów warstw podłogowych i wykończenia
sufitu. Stropy powinny spełniać wymagania dotyczące
ich wytrzymałości, sztywności, izolacyjności termicznej
i akustycznej, ognioodporności, trwałości itp.
Stropy, pełnią następującą rolę w budynku:
W celu ograniczenia strat ciepła przez stropy z pomiesz-
czeń ogrzewanych do nieogrzewanych (np. piwnice, ga-
raże) oraz przez stropy usytuowane nad przejazdami, nie-
zbędne jest zastosowanie odpowiedniej warstwy termoizo-
lacji. Brak izolacji termicznej stropów pomiędzy ogrzewa-
nymi, a nieogrzewanymi pomieszczeniem może spowo-
dować straty ciepła nawet do 20% wszystkich strat ciepła
w budynku. Odpowiednia izolacyjność termiczna podłóg
pozwala nie tylko na ograniczenie strat ciepła, ale rów-
nież na lepsze wykorzystanie zdolności akumulacji ciepła
przez strop. Pozwala ona również na utrzymanie tempe-
ratury powierzchni podłogi na poziomie nie niższym niż
ok. 2°C poniżej temperatury powietrza w pomieszczeniu,
zapewniając w ten sposób odpowiednie warunki komfor-
tu cieplnego (brak udczucia zimnej podłogi). Najbardziej
komfortowa temperatura na powierzchni podłogi wynosi
ok. 18°C. Uzyskanie jej jest możliwe dzięki zastosowa-
niu płyt izolacji termicznej Austrotherm EPS gr. 10÷15 cm,
w zależności od konstrukcji stropu.
• przenoszą obciążenia własne, użytkowe i ścian dzia-
łowych;
• usztywniają budynek w kierunku poziomym;
• stanowią podłoże pod podłogi;
• stanowią izolację termiczną i akustyczną;
• zabezpieczają przed rozprzestrzenianiem się ognia
z sąsiednich kondygnacji.
Klasyikacji stropów można dokonać ze względu na:
• materiał: stropy drewniane, ceramiczne, żelbetowe,
na belkach stalowych, na blachach fałdowych itp.
• konstrukcję: stropy płytowe, belkowe, płytowo-belko-
we, gęstożebrowe itp.
Podłoga jest elementem wykończeniowym stropu, a do-
bór jej warstw zależy od przeznaczenia pomieszczenia.
W szczególnym przypadku dla budownictwa mieszkanio-
wego układ ten jest następujący:
Oprócz izolacyjności cieplnej stropu częstym wymaga-
niem jest jego odpowiednia izolacyjność akustyczna, któ-
rą można uzyskać poprzez odpowiedni dobór samej kon-
strukcji stropu lub przez zastosowanie rozwiązania kon-
strukcyjno-materiałowego podłóg układanych na stropie.
Rozwiązanie takie dostosowuje się do rodzaju dźwięków.
Dźwięki powietrzne mogą być tłumione przez zastosowa-
nie stropu o odpowiedniej masie, natomiast dźwięki ude-
rzeniowe przez zastosowanie np. odpowiedniej konstruk-
cji stropu jak i podłogi pływającej z elastycznymi płytami
Austrotherm STK EPS T.
• warstwa wyrównawcza na stropie;
• paroizolacja lub izolacja przeciwwodna (kuchnie i ła-
zienki);
• warstwa izolacji termicznej, szczególnie ważna przy
stropach rozdzielających pomieszczenia o różnych
temperaturach, gdzie występuje ruch ciepła;
• warstwa izolacji akustycznej pomiędzy pomieszcze-
niami użytkowymi (mieszkalnymi);
• podkład (wylewka);
• posadzka.
W zależności od usytuowania podłogi w budynku dzielą
się one na następujące grupy:
• podłogi na gruncie;
• podłogi na stropach międzypiętrowych;
• podłogi ostatniej kondygnacji nieogrzewanej;
• podłogi nad piwnicami i pomieszczeniami nieogrze-
wanymi;
• podłogi nad przejazdami i prześwitami.
Stropy nad pomieszczeniami nieogrzewanymi
Austrotherm xxx
Izolacja termiczna pod stropem
Przygotowanie podłoża
W podłogach nad pomieszczeniami nieogrzewanymi
oraz nad przejazdami warstwa izolacji termicznej z płyt
z polistyrenu ekspandowanego Austrotherm EPS może
być ułożona nad lub pod stropem. Należy pamiętać, iż
najkorzystniejszy układ jest wtedy, gdy izolacja termicz-
na jest mocowana od zimniejszej strony. Izolację termicz-
ną pod stropem należy wykonywać z płyt Austrotherm
15 EPS 70-040 lub Austrotherm 20 EPS 100-038, sto-
sując jedną z metod mocowania i wykończenia jaką jest
np. BSO – Bezspoinowy System Ocieplania (metoda lek-
ka mokra).
Powierzchnię, która stanowić będzie podłoże pod warstwę
izolacyjną, należy najpierw oczyścić z resztek zaprawy
i luźnych kawałków tynku. Kurz, plamy z oleju i innych sub-
stancji antyadhezyjnych należy zmyć wodą pod ciśnieniem,
pamiętając o konieczności całkowitego wyschnięcia podło-
ża przed rozpoczęciem przyklejania płyt styropianowych.
Przy słabo związanych podłożach należy uprzednio spraw-
dzić ich przyczepność do warstwy konstrukcyjnej i ewen-
tualnie dokonać usunięcia lub wzmocnienia warstwy po-
wierzchniowej.
Można przyjąć, że podłoże posiada wystarczającą wytrzy-
małość, jeżeli podczas próby odrywania uprzednio przy-
klejonych próbek styropianu rozerwaniu ulegnie materiał
termo-izolacyjny. Nierówności podłoża należy zniwelować
poprzez nałożenie masy szpachlowej lub dodatkowej war-
stwy styropianu, pamiętając, aby połączenie pomiędzy
warstwami styropianu było wykonane na ciągłej warstwie
kleju.
Etapy wykonywania ocieplenia pod stropem
Uwaga!
•
Mocowanie układu ociepleniowego na niesprawdzonym
i nieprzygotowanym podłożu może doprowadzić do
odpadnięcia znacznego fragmentu odocieplenia wraz
z warstwą zewnętrzną od podłoża.
•
Brak sprawdzenia równości powierzchni oraz skory­
gowania ewentualnych nierówności jest widoczny
w postaci wgłębień na ocieplonej powierzchni.
Montaż płyt Austrotherm
Masę klejącą należy nanosić na płyty styropianowe tzw.
metodą pasmowo-punktową, tak aby jej łączna powierzch-
nia pokrywała nie mniej niż 40% płyty.
Warunki przystąpienia do robót ociepleniowych
Podstawą do rozpoczęcia robót ociepleniowych jest pro-
jekt techniczny. Prace ociepleniowe należy wykonywać
w temperaturze nie niższej niż +5°C i nie wyższej niż
+ 25°C. Niedopuszczalne jest prowadzenie powyższych
prac w czasie opadów atmosferycznych, w miejscach sil-
nie nasłonecznionych, w czasie silnego wiatru oraz je-
żeli przewidywany jest spadek temperatury poniżej 0°C
w przeciągu 24 h.
Szerokość pasma masy klejącej wzdłuż obwodu płyty po-
winna wynosić co najmniej 3 cm. Na pozostałej powierzch-
ni masę należy rozłożyć „plackami” o średnicy 8-12 cm
i grubości 1 cm.
Stropy nad pomieszczeniami nieogrzewanymi
Po nałożeniu zaprawy klejącej, płytę należy niezwłocznie
przyłożyć do podłoża w przewidzianym dla niej miejscu
i docisnąć, aż do uzyskania równej płaszczyzny z sąsied-
nimi płytami.
•
Nakładanie zbyt małej liczby placków masy klejącej
na płytę styropianową oraz brak klejenia obwodowe­
go zmniejsza przyczepność docieplenia do podłoża,
co może powodować jego odpadanie np. podczas
ssania wiatru.
•
Brak lub zbyt mała ilość kołków na 1m
2
ocieplenia
może być przyczyną jego odpadania w przypadku
ssania wiatru czy drgania stropów budynków.
•
Nieprawidłowe osadzenie łączników kotwiących przez
nadmierne zagłębienie talerzyka w styropianie prowa­
dzi do zerwania jego struktury i osłabienia nośności
łącznika; natomiast zbyt płytkie jego osadzenie spra­
wia, że nie przenosi on projektowanych obciążeń,
a powstała nad nim wypukłość znacznie osłabia war­
stwę zbrojoną i jest widoczna w płaszczyźnie wypra­
wy tynkarskiej.
•
Zaklejanie płytami styropianowymi szczelin dylatacyjnych
budynku jest przyczyną powstawania w okresie eksplo­
atacji, pęknięć i opadania ocieplenia od podłoża.
Masę klejąca wyciśniętą poza obrys płyt należy usunąć.
Ponadto niedopuszczalne jest ponowne dociskanie przy-
klejonych płyt oraz ich korekta po upływie kilkunastu mi-
nut. W przypadku niewłaściwego przyklejenia płyty należy
ją oderwać, podłoże oczyścić z masy klejącej, ponownie
nałożyć ją na płytę i powtórzyć czynność mocowania. Pły-
ty styropianowe należy przyklejać z zachowaniem mijan-
kowego układu spoin.
Przy wykonywaniu izolacji termicznej pod stropem lub pod
przejazdem istnieje konieczność dodatkowego mocowa-
nia mechanicznego. Zaleca się stosowanie 4 łączników na
1m
2
, jednak szczegółowe informacje dotyczące rozmiesz-
czenia łączników mechanicznych, ich długości, rodzaju,
ilości oraz głębokości zakotwienia powinien zawierać pro-
jekt techniczny.
Wyrównanie powierzchni płyt Austrotherm
Rozmieszczenie łączników mechanicznych na powierzchni
płyt styroianowych
Aby uzyskać równą, pozbawioną uskoków warstwę ter-
moizolacji, należy całą jej zewnętrzną powierzchnię prze-
szlifować grubym papierem ściernym. Ponadto usunięcie
gładkiej powierzchni płyt styropianowych zwiększy przy-
czepność warstwy klejącej.
Uwaga!
•
Brak przeszlifowania powierzchni przyklejonego sty­
ropianu lub przeszlifowanie tylko wystających krawę­
dzi nie wyrównuje dostatecznie powierzchni, tworząc
na gotowej wyprawie elewacyjnej widoczne zwłasz­
cza przy bocznym oświetleniu uskoki i nierówności.
•
Wypełnienie masą klejącą, zamiast paskami styropia­
nu, szczelin pomiędzy płytami styropianowymi, po­
wstałych z przyczyn technicznych, powoduje w tych
miejscach powstanie mostków termicznych widocz­
nych jako ciemne linie.
Wykonanie warstwy zbrojonej
Uwaga!
•
Stosowanie płyt styropianowych o nieodpowiedniej
gęstości (min. 15 kg/m
3
) powoduje, że układ ocieple­
niowy nie ma odpowiedniej wytrzymałości i jest na­
rażony na uszkodzenia mechaniczne.
•
Stosowania płyt styropianowych, których struktura nie
jest zwarta prowadzi do rozwarstwienia i odpadania
ocieplenia w płaszczyźnie styropian ­ masa klejąca.
Warstwę zbrojoną z siatki z włókna szklanego należy wyko-
nywać na odpylonych po przeszlifowaniu płytach styropia-
nowych nie wcześniej niż po 3 dniach od ich przyklejenia.
Niedopuszczalne jest pozostawienie warstwy termoizola-
cji bez osłony przez dłuższy czas, gdyż na skutek promie-
niowania UV może nastąpić jej uszkodzenie, wymagające
ponownego szlifowania.
Stropy nad pomieszczeniami nieogrzewanymi
Austrotherm xxx
Na powierzchnię płyt, na szerokość siatki zbrojącej należy
nanieść ciągłą warstwę masy klejącej, a następnie natych-
miast wtopić w nią tkaninę szklaną. Sąsiednie pasy siatki
muszą być układane w ten sam sposób z zakładem nie
mniejszym niż 10 cm.
zmniejszenia wytrzymałości tej warstwy i nadmierne­
go przesuszania zaprawy klejącej w czasie wiązania.
•
Brak nałożenia drugiej warstwy masy klejącej na siat­
kę sprawia, że pozostaje ona widoczna po nałożeniu
wyprawy tynkarskiej.
Montaż siatki na ocieplanej powierzchni
Wykonanie wyprawy tynkarskiej
Masę tynkarską należy nakładać za pomocą kielni, pac
lub aparatu tynkarskiego w zależności od wymaganego
efektu plastycznego tynku.
Przygotowane masy i zaprawy tynkarskie należy nakła-
dać na wcześniej zagruntowanym podłożu po całkowitym
jego wyschnięciu.
Proces nakładania i wiązania tynku powinien przebiegać
przy bezdeszczowej pogodzie, w temperaturze otoczenia
od +5°C do +25°C. Zbyt niska temperatura oraz duża wil-
gotność względna powietrza wydłużają znacznie proces
wiązania tynku.
Kolejnym etapem jest naniesienie na wyschniętą po-
wierzchnię przyklejonej siatki, drugiej warstwy zaprawy
klejącej, w celu całkowitego wyrównania powierzchni.
Ponadto, aby nie następowało zbyt szybkie wysychanie
tynku, uniemożliwiające wykonanie prawidłowej jego struk-
tury, prace tynkarskie należy wykonywać na powierzch-
niach nie narażonych na bezpośrednie promieniowanie sło-
neczne i działanie wiatru.
Po nałożeniu na podłoże „świeży” tynk należy chronić do
momentu wstępnego stwardnienia przed opadami atmos-
ferycznymi.
Uwaga!
•
Brak nałożenia masy klejącej na styropian przed po­
łożeniem siatki sprawia, że siatka oraz wyprawa ele­
wacyjna nie są dostatecznie związane ze styropia­
nem, czego częstym efektem jest rozwarstwianie
i odpadanie zewnętrznej warstwy ocieplenia.
•
Zaniżanie grubości zaprawy klejącej służącej do wy­
konania warstwy zbrojonej prowadzi do znacznego
Uwaga!
•
Niezastosowanie środka gruntującego prowadzi czę­
sto do osłabienia przyczepności wyprawy tynkarskiej
do podłoża, a także powoduje zbyt gwałtowne i nie­
równomierne wiązanie tynku.
•
Niedotrzymanie przerw technologicznych i nakłada­
nie na mokry podkład z masy klejącej i warstwy grun­
tującej wyprawy tynkarskiej prowadzi do powstania
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

happyhour.opx.pl