Oddziaływanie rozcieńczeń ...

Oddziaływanie rozcieńczeń homeopatycznych w postaci akordów potencji, Zdrowie, Dokumenty

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
HOMEOPATIA W TEORII I PRAKTYCE
Oddzia³ywanie rozcieñczeñ
homeopatycznych
w postaci akordów potencji
Werner Frase
Akordy potencji oddzia³uj¹ znacznie sku-
teczniej od pojedynczych potencji i dziêki
temu pe³ni¹ wa¿n¹ rolê w terapii biolo-
gicznej. Poni¿szy artyku³ dok³adnie oma-
wia i ocenia istniej¹ce od dawna wyniki
badañ naukowych i eksperymentów na
ten temat.
naukowców i wywo³uje dyskusje równie¿ i dzisiaj. Ju¿ w 1929 roku Vondracek prze-
prowadza³ badania nad wp³ywem homeopatycznych rozcieñczeñ metali ciê¿kich na
rozwój kijanek. Podczas tych badañ zaobserwowano, ¿e okreœlone potencje
wywo³ywa³y przedwczesne metamorfozy, zaœ inne okazywa³y siê œmiertelne [17].
Cier i Boiron przeprowadzili w roku 1967 badania nad diabetogennym wp³ywem
aloksanu na myszy [5]. U zwierz¹t tych wywo³ywano sztucznie ,
podaj¹c im aloksan. Je¿eli przed wstrzykniêciem stê¿onego aloksanu myszom poda-
wano ten preparat w wysokim rozcieñczeniu, wówczas nie dochodzi³o do rozwoju
choroby. Je¿eli natomiast podawano myszom aloksan w wysokim rozcieñczeniu po
iniekcji ze stê¿onym aloksanem, wówczas choroba rozwija³a siê w s³abej postaci.
W 1975 r. Bildet przeprowadzi³ w ramach swojej rozprawy naukowej badania nad
funkcj¹ ochronn¹ fosforu w ró¿nych potencjach na metabolizm w¹troby u szczurów,
u których wywo³ywano sztucznie zapalenie w¹troby przez podanie im dawki tetra-
chlorometanu [1]. Obraz wskazuj¹cy na fosfor odpowiada obrazowi tetrachloro-
metanu (homeopatyczna simila!). Bildet dowiód³ na podstawie zró¿nicowanej aktyw-
noœci transaminaz, ¿e fosfor w rozcieñczeniu homeopatycznym chroni w¹trobê. W ro-
ku 1977 Bildet potwierdzi³ wyniki swych doœwiadczeñ, przeprowadzaj¹c badania
histologiczne wycinków w¹troby szczurów [2].
Diabetes mellitus
Postawienie problemu
Akordy potencji to preparaty zawie-
raj¹ce w równych czêœciach wiele ró¿-
nych wysokich potencji homeopa-
tycznych tej samej substancji podstawo-
wej. Wprowadzi³ je do homeopatii pod
postaci¹ homeopatycznych rozcieñczeñ
w roku 1913 Cahis [4]. Próby Cahisa
powtórzy³ w tym samym roku tak¿e Katz
[13]. Julian twierdzi, i¿ akordy potencji
oddzia³uj¹ „szybciej, g³êbiej i szerzej”,
przy czym z³agodzone zostaj¹ objawy
pierwotnego pogorszenia [11]. Od tam-
tego czasu przeprowadzono niewiele
badañ, których celem by³oby zweryfiko-
wanie tych stwierdzeñ [3, 7, 12, 14, 15,
16, 18]. Stawiane w istniej¹cych pracach
pytania mo¿na podzieliæ na cztery grupy:
1. Czy rozcieñczenia homeopatyczne
oddzia³uj¹ na organizm i czy mo¿na
udowodniæ efekt ich oddzia³ywania?
2. W jaki sposób oddzia³uj¹ pojedyncze
potencje w akordzie potencji?
3. Czy istnieje arytmetyczno uniwersal-
na b¹dŸ „specjalna” potencja ca³ko-
wita, i jakie jest jej oddzia³ywanie?
4. Czy mo¿na udowodniæ homeopa-
tyczne „pierwotne pogorszenie” i czy
rzeczywiœcie mo¿na go z³agodziæ
przez zastosowanie akordu potencji?
Badania nad akordami potencji
Podobny eksperyment, jak Bildet w 1975 r., przeprowadzi³ w 1992 r. Gomez [6].
Chcia³ on z jednej strony potwierdziæ badania Bildeta, wykorzystuj¹c w swoim doœ-
wiadczeniu inny gatunek zwierz¹t, z drugiej zaœ zamierza³ sprawdziæ dzia³anie akordu
potencji fosforu. Doœwiadczenia prowadzi³ na bia³ych myszach. Do wywo³ania zapale-
nia w¹troby równie¿ u¿y³ tetrachlorometanu (1 g/kg masy cia³a).
Homeopatyczne rozcieñczenia (D10, D30, D200, D1000; akord potencji ze
wszystkich tych potencji) podawano œródotrzewnowo w jednej dawce 1g/ kg masy
cia³a co 12 godzin. Grupa kontrolna otrzymywa³a fizjologiczny roztwór soli kuchennej.
Badania przeprowadzano po 24, 48 i 72 godzinach od intoksykacji, a tak¿e dodatko-
wo w obu grupach jeszcze po tygodniu od intoksykacji.
Wyniki
Zaobserwowano nastêpuj¹ce w³aœciwoœci stê¿eñ aminotransferaz, podwy¿szo-
nych na skutek intoksykacji:
1. W 24 godziny po intoksykacji stwierdzono jedynie niewielkie ró¿nice miêdzy
zwierzêtami w grupie leczonej i w grupie kontrolnej (tabela, rys. 1).
2. Po 48 godzinach od intoksykacji pojawi³y siê bardzo znacz¹ce ró¿nice przy
potencji D30, D1000 i akordzie potencji w stosunku do grupy kontrolnej (tabela,
rys. 1).
3. Po 72 godzinach obraz zmieni³ siê, we wszystkich leczonych grupach zarejestro-
wano wyraŸne i znacz¹co lepsze wartoœci w stosunku do grupy kontrolnej,
z wyj¹tkiem grupy D10 (tabela, rys.1).
4. Po tygodniu wartoœci aminotransferaz uleg³y normalizacji, na skutek zmetabolizo-
wania czynnika wywo³uj¹cego ich podwy¿szenie (tabela, rys. 2).
Badania nad rozcieñczeniami homeo-
patycznymi
Oddzia³ywanie homeopatycznych
akordów potencji, czy te¿ rozcieñ-
czeñ, budzi wci¹¿ zainteresowanie
Medycyna Biologiczna, lipiec-grudzieñ 2003, zeszyt 3/4
101
     HOMEOPATIA W TEORII I PRAKTYCE
Tab. Poziom enzymów w¹trobowych okreœlanych w poszczególnych okresach u ró¿nych grup zwierz¹t laboratoryjnych.
AspAT (GOT) = aminotransferaza asparaginianowa w surowicy krwi;
AlAT (GPT) = aminotransferaza alaninowa w surowicy krwi.
Rodzaje badanych
enzymów i czas
przeprowadzonych
badañ
Wartoœci œrednie enzymów w¹trobowych badanych ka¿dorazowo u 10 zwierz¹t (µ/l)
Grupa
kontrolna
Leczenie
D10
Leczenie
D30
Leczenie
D200
Leczenie
D1000
Leczenie
akordem potencji
AspAT
po 24 h
po 48 h
po 72 h
po 1 tygodniu
9 995,0
1 356,3
850,2
166,4
10 898,0
1 177,7
810,6
9 578,0
1 013,2
612,7
10 714,5
1 139,9
437,5
10 988,0
935,3
581,8
10 031,7
673,8
425,5
161,9
AlAt
po 24 h
po 48 h
po 72 h
po 1 tygodniu
10 691,1
829,9
418,6
63,5
11 906,0
832,0
558,5
11 713,0
692,0
224,6
11 589,5
892,5
223,1
11 854,0
1 079,1
265,1
11 304,0
740,9
215,0
64,9
Rys.1 Okres po intoksykacji tetra-
chlorometanem do trzeciego dnia.
AspAT (GOT) = aminotransferaza as-
paraginianowa w surowicy krwi.
5. Wy¿ej przedstawione wyniki zosta³y potwierdzone histologicznymi badaniami
wycinków.
Podsumowanie
4,00
Porównuj¹c otrzymane wyniki z grup¹ kontroln¹ [8, 9, 10], nale¿y stwierdziæ – jak
wynika to z licznych badañ – i¿ dzia³anie homeopatycznych rozcieñczeñ znacznie
ró¿ni siê. Du¿¹ w¹tpliwoœæ budzi³o stosowanie akordów potencji. Eksperyment Go-
meza, opieraj¹cy siê na wczeœniejszych badaniach Bildeta, pozwoli³ na jednoznaczn¹
odpowiedŸ. Wyniki jego eksperymentu wskazuj¹ wyraŸnie, ¿e podczas ca³ego ekspe-
rymentu grupa, której podawano preparat w potencji D10, wykazywa³a najmniejsze
ró¿nice w stosunku do grupy kontrolnej, zaœ w grupie, której podawano akord potencji,
ró¿nice by³y najwiêksze. Na podstawie uzyskanych wyników, Gomez móg³ wykazaæ,
i¿ w grupach, które leczone by³y rozcieñczeniami homeopatycznymi, po 24 godzinach
od intoksykacji zarejestrowano wy¿sze wartoœci aminotransferaz ni¿ w grupie kontrol-
nej. Wartoœci te jednak spada³y szybciej ni¿ w grupie kontrolnej. Wskazuje to jedno-
znacznie na efekt pierwotnego pogorszenia. Przy czym, najwy¿sze wartoœci amino-
transferaz wyst¹pi³y w grupie D10 oraz grupie D1000.
Uderzaj¹ce jest, ¿e wartoœci aminotransferaz w grupie, której podawano akord
potencji, po 24 godzinach nie by³y tak wysokie, lecz jedynie nieznacznie ró¿ni³y siê od
wartoœci w grupie kontrolnej. Po 48 i 72 godzinach wartoœci aminotransferaz wyraŸnie
szybciej spada³y w grupie leczonej akordem potencji ani¿eli w pozosta³ych grupach.
Interesuj¹cy jest przy tym fakt, ¿e zarówno wysokie potencje, jak i akord potencji
zawieraj¹cy wysokie potencje, podawane by³y w krótkich odstêpach czasu. W obu
przypadkach zaobserwowano lepsze oddzia³ywanie ni¿ w grupie, której podawano
niskie potencje.
W homeopatii klasycznej obowi¹zuje pogl¹d, i¿ wysokie potencje nale¿y podawaæ
jedynie w du¿ych odstêpach czasu, gdy¿ w przeciwnym wypadku mog¹ wyst¹piæ nie-
po¿¹dane efekty. Jednak, na podstawie wyników istniej¹cych badañ, mo¿na wniosko-
waæ, i¿ stanowisko to nie zawsze jest s³uszne. Zw³aszcza w przypadku akordu poten-
cji okazuje siê, ¿e czêœciej podawane dawki, mimo i¿ zawieraj¹ wysokie potencje, nie
wywo³uj¹ ¿adnych niepo¿¹danych efektów, co wiêcej, akord potencji powoduje
zmniejszenie efektu pierwotnego pogorszenia.
Ze wszystkich stosowanych w tym eksperymencie rozcieñczeñ, jedynie D10 oraz
akord potencji (D10/ D30/ D200/ D1000) zawiera³y jasno zdefiniowan¹ liczbê moleku³
substancji czynnej. Jednak dzia³anie D10 i akordu potencji znacznie siê ró¿ni od
siebie (tabela, rys. 1).
Tym samym nale¿a³oby stwierdziæ co nastêpuje:
1. Akord potencji ma swoje w³asne oddzia³ywanie, mimo ¿e ca³kowita liczba moleku³
substancji czynnej jest taka sama w potencji D10 i w akordzie potencji.
2. Dzia³anie akordu potencji ró¿ni siê wyraŸnie od dzia³ania pojedynczych, zawar-
tych w nim rozcieñczeñ.
3. Efekt pierwotnego pogorszenia jest znacznie ³agodniejszy.
3,75
3,50
3,25
3,00
2,75
24 h
48 h
72 h
Rys. 2 Okres po intoksykacji tetra-
chlorometanem do jednego tygodnia.
AspAT (GOT) = aminotransferaza as-
paraginianowa w surowicy krwi.
4,00
3,75
3,50
3,25
3,00
2,75
102
Medycyna Biologiczna, lipiec-grudzieñ 2003, zeszyt 3/4
     HOMEOPATIA W TEORII I PRAKTYCE
Na podstawie przeprowadzonych
badañ nie mo¿na odpowiedzieæ na pyta-
nie, czy w akordzie potencji oddzia³uje
jakaœ arytmetycznie zdefiniowana po-
tencja mieszana, czy te¿ „energetycznie
specyficzna” potencja, gdy¿ w przypad-
ku wysokich potencji, równie¿ akordów
potencji, w grê wchodzi najprawdopo-
dobniej transfer informacji, niedaj¹cy siê
uj¹æ w kategoriach chemiczno-histolo-
gicznych. Aby wyjaœniæ tê kwestiê, na-
le¿a³oby przeprowadziæ dalsze badania
w dziedzinie fizyki kwantowej. Jednak
wyniki eksperymentu i doœwiadczenie
kliniczno-terapeutyczne wskazuj¹, i¿
prawdopodobieñstwo, ¿e chodzi tu
o „energetycznie specyficzn¹” potencjê
mieszan¹, jest bardzo wysokie.
4. Cahis M., Die Homöopathie experimentell bewiesen, Berliner Homöopathische
Zeitschrift 1913; IV (XXXII)
5. Cier A., Boiron J., Experimental diabetes treated with infinitesimal doses of
alloxan, Br Hom J 1967; 56: 629
6. Gomez D., Jorge M., Aportacion al. estudio de la eficacia de diluciones homeo-
paticas de Phosphorus, Medicina Biologica 1991; 5 (1): 4-14
7. Harisch G., Dittmann J., Untersuchungen zur Wirkung von Ubichinon Injeel und
Injeel forte mit zellfreien Systemen, Biol Med. 1997;26 (3): 99-104
8. Harisch G., Dittmann J., Unterschiedlicher Einfluß von cAMP-Potnezen und
cAMP-Verdünnungen am Beispiel verschiedener Enzymsysteme, Biol Med.
1998; 27 (2): 55-62
9. Herzberger G. (Wyd.), grundlagen der Homotoxikologie, wyd. 4., Baden-Baden
Aurelia 1996
10. Jacobi UI., Der Hochpotenzstreit, Stutgart Wissenschaftliche Verlagsgesellschaft
1995
11. Julian O., Materia medica der Nosoden, Heidelberg Karl F. Haug 1983
12. Junker H., Die Wirkung extremer Potenzverdünnungen auf Organismen. Pflügers
Archiv für die gesamte Physiologie des Menschen und der Tiere 1928; 219: 647-
672
13. Katz J., Nachprüfung der Cahisschen Versuche mit den sogenannten „homöo-
pathischen Accorden”, AHZ 1913; 61: 323-349
14. Reckeweg H-H., Das Problem der Hochpotenzen und der Potenzaccorde, Biol
Med. 1973; 2 (5): 291-303
15. Sünder K-H., Die Injeele, Fortschritte der Medizin 1955; 73 (21): 545
16. Veith H., Naturwissenschaftlicher Wirkungsnachweis homöopathischer
Zubereitungen in der Injeel-Form, Biol Med. 1978; 7 (6): 379-386
17. Vondracek V., The mortality of tadpoles in ultrasolution, Zeitschrift für die gesamte
experimentelle Medizin 1929; 66: 533-538
18. Vosgerau M., Grundlagen und Ergebnisse der Therapie mit Potenzaccorden,
Homotoxin-Journal 1970; 9 (6): 135-143
Literatura
1. Bildet J., Etude de l'action de diffe-
rentes dilutions homeopathiques de
Phosphorus sur l'hepatite toxique du
rat. Extracto de la tesis doctoral, Bor-
deaux II 1975; 28-72
2. Bildet J., Bonini F., Gendre P., Aubin
M. i in.., Etude au microscope elec-
tronique de l'action de dilutions de
Phosphorus 15CH sur l'hepatite toxi-
que du rat. Ann Hom Fr 1977; 19:
209-219
3. Wissenschaftliche Abteilung der
Biologische Heilmittel Heel GmbH.
Ordinatio antihomotoxica et materia
medica, Baden-Baden 1994
Adres autora:
Dr med. Werner Frase, Werder Straße 32, D-76530 Baden-Baden
Zród³o
:
„Biologische Medizin”, Dezember 1998, s. 276-278
T³umaczenie
:
mgr Anna Koz³owska-Ryœ
Zachêcamy naszych Czytelników, szczególnie lekarzy, farmaceutów, producentów leków naturalnych (np. gabinety lekarskie,
gabinety masa¿u, odnowy biologicznej, prywatne kliniki, apteki, hurtownie farmaceutyczne) do zamieszczania na ³amach
naszego pisma reklam.
Ceny:
Reklama na ca³¹ stronê (A4) 600 z³
Reklama na pó³ strony (1/2 A4) 300 z³
Warunki techniczne reklam przeznaczonych do publikacji na ³amach kwartalnika „Medycyna Biologiczna”
– Ca³a strona szerokoœæ 208 mm x wysokoœæ 292 + spady 4 mm
– Klisze na offset wyci¹gi dwubarwne (czarny + Pantone 300), liniatura 170 lpi
– Materia³y na noœnikach:
– projekt w pe³nym formacie (otwarte pliki) CorelDraw, PageMaker (do³¹czone czcionki lub zamienione na krzywe);
– zdjêcia w formacie TIFF min. 300 dpi
– Materia³y zdjêciowe:
– slajdy w dowolnym formacie, zdjêcia oryginalne
– Wydruki w skali 1:1 lub plik PDF (gdy materia³y przekazywane s¹ na noœnikach lub poczt¹ elektroniczn¹).
Odpowiednio przygotowane reklamy prosimy nadsy³aæ na adres Dzia³u Medycznego Heel Polska Sp. z o.o., ul. Poleczki 47,
02-822 Warszawa,
do 15 ka¿dego miesi¹ca
.
Medycyna Biologiczna, lipiec-grudzieñ 2003, zeszyt 3/4
103
      [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

happyhour.opx.pl