ochrona ppoz w kościela 2

ochrona ppoz w kościela 2, BHP 2, PPOŻ

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
P
orady prawne
Ochrona przeciwpożarowa
w kościele
w kościele
–
cz. II
cz. II
W zakresie ochrony przeciwpożarowej proboszcz obowiązany jest
współpracować z właściwym miejscowo komendantem powiato-
wym (miejskim) Państwowej Straży Pożarnej.
GRAŻYNA ŚWIDERSKA
inspektor pracy – specjalista Głównego Inspektoratu
Państwowej Inspekcji Pracy; autorka wielu publikacji
i artykułów z dziedziny ochrony pracy
Zasady przeciwpożarowe
a wymagania budowlane i techniczne
Każdy budynek (w tym także obiekty sakralne) w zależności
od potrzeb może być wyposażony w instalacje i urządzenia tech-
niczne na trwałe z nim związane, takie jak wszelkie typy instala-
cji elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej, gazowej, wentylacyjnej,
klimatyzacyjnej, ogrzewania czy antywłamaniowej.
Ponadto, biorąc po uwagę ochronę przeciwpożarową, budynek
może być wyposażony w inne fakultatywne typy instalacji: odgro-
mową, wodociągową przeciwpożarową, systemu sygnalizacji po-
żarowej lub instalację dźwiękowego systemu ostrzegawczego.
parafialnego jest zobowiązany
użytkować budynek zgodnie
z wymaganiami przepisów
techniczno-budowlanych oraz
ochrony przeciwpożarowej
i w tym zakresie ponosi
odpowiedzialność prawną.
Ważne
Oprócz instalacji w budynku/kościele niezbędne są stałe urządze-
nia gaśnicze i różne typy podręcznego sprzętu gaśniczego.
Podręczny sprzęt gaśniczy
Liczba sprzętu gaśniczego w kościele jest zależna od kilku czyn-
ników: kategorii zagrożenia ludzi (dla kościoła ZL I), wielkości
obciążenia ogniowego oraz powierzchni kościoła.
Ważne
Jeżeli kościół został zaliczony do ZL I, proboszcz jest obowiąza-
ny umieścić w nim jedną gaśnicę na każde 100 m² powierzchni
strefy pożarowej.
24
www.ecclesia.elamed.pl
Ochrona przeciwpożarowa
Proboszcz jako zarządca obiektu
P
orady prawne
Stosowanie i rozmieszczanie gaśnic
Obiekt budowlany/kościół powinien być wyposażony w gaśnice
przenośne spełniające wymagania Polskich Norm.
W budynkach powinny być stosowane różne rodzaje punktów
poboru wody do celów przeciwpożarowych, z zasilaniem zapew-
nionym przez co najmniej 2 godziny. Chodzi w tym miejscu o hy-
drant wewnętrzny z wężem półsztywnym, zwany dalej „hydran-
tem 25”, hydrant wewnętrzny z wężem płasko składanym, zwany
dalej „hydrantem 52”, oraz zawór hydrantowy, zwany dalej „zawo-
rem 52”, umieszczony na pionie nawodnionym w budynkach wy-
sokich i wysokościowych, bez wyposażenia w wąż pożarniczy.
Przeciwpożarowa sieć wodociągowa powinna być wykonana
jako sieć obwodowa. Dopuszcza się budowę rozgałęzieniowej sieci
wodociągowej poza obszarami miejskimi oraz tam, gdzie łączna
wymagana ilość wody nie przekracza 20 dm
3
/s.
Dopuszczalna jest także budowa odgałęzień z sieci obwodowej
w celu zasilania hydrantów zewnętrznych.
Hydranty wewnętrzne powinny ponadto spełniać wymagania
Polskich Norm dotyczących tych urządzeń, będących odpowied-
nikami norm europejskich (EN). Również zawory 52 winny być
zgodne z Polskimi Normami dotyczącymi tych urządzeń.
Ważne
Gaśnice w kościele powinny być rozmieszczone w miejscach ła-
two dostępnych i widocznych, w szczególności zaś przy wejściach
do kościoła, na klatkach schodowych, na korytarzach, a także przy
wyjściach z pomieszczeń obiektu sakralnego.
Przy rozmieszczaniu gaśnic należy spełnić kilka istotnych wa-
runków, a mianowicie: odległość z każdego miejsca w kościele,
w którym może przebywać człowiek, do najbliższej gaśnicy nie
powinna być większa niż 30 m, a do gaśnic powinien być zapew-
niony dostęp o szerokości co najmniej 1 m. Nie należy natomiast
instalować gaśnic na zewnątrz kościoła.
Stałe urządzenia gaśnicze
Stosowanie stałych urządzeń gaśniczych zawierających zapas środka
gaśniczego i uruchamianych samoczynnie we wczesnej fazie rozwo-
ju pożaru jest wymagane między innymi w zabytkach budowlanych,
wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgod-
nieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej.
Stosowanie stałych urządzeń gaśniczych wodnych jest wymaga-
ne także w wysokościowych budynkach użyteczności publicznej.
Ważne
W stosunku do obiektów sakralnych wzniesionych przed 1 lipca
2003 r. wymagania określone wyżej obowiązują tylko przy przebu-
dowie i rozbudowie przeciwpożarowej instalacji wodociągowej.
Hydranty 25 i 52 oraz zawory 52 powinny być umieszczane przy
drogach komunikacji ogólnej, w szczególności zaś przy wejściach
do budynku, na każdej kondygnacji budynku, przy czym w budyn-
kach wysokich i wysokościowych zaleca się lokalizację zaworów
hydrantowych w przedsionkach przeciwpożarowych. Niezbędne
Przeciwpożarowa instalacja wodociągowa
Wymagania dla przeciwpożarowej instalacji wodociągowej obo-
wiązują od 1 lipca 2003 r.
ecclesia@elamed.pl
25
P
orady prawne
Sposób działania
Rodzaje
środków gaśniczych
chłodzący
woda
woda z dodatkiem
środków zmniejszających
lub zwiększających lepkość
tłumiący
dwutlenek węgla
azot
para wodna
gazy spalinowe
dwutlenek siarki
piany chemiczne
chłodząco-tłumiący
piany chemiczne i mechaniczne
antykataliczny
proszki gaśnicze BCF
halony
Rodzaje środków gaśniczych
są także w przejściach i na korytarzach, w tym w holach i na kory-
tarzach poszczególnych kondygnacji budynków wysokich i wyso-
kościowych, jak również przy wejściach na poddasza.
Ważne
Obiekt posiadający stałe urządzenia gaśnicze nie musi być wypo-
sażony w system sygnalizacji pożarowej. Nie oznacza to, że wła-
ściciel/zarządca obiektu jest zwolniony z obowiązku połączenia
tych urządzeń z komendą lub jednostką ratowniczo-gaśniczą
Państwowej Straży Pożarnej w sposób zapewniający samoczyn-
ne przekazywanie informacji o pożarze.
Sposób połączenia urządzeń sygnalizacyjno-alarmowych syste-
mu sygnalizacji pożarowej z komendą lub jednostką ratowniczo-
gaśniczą Państwowej Straży Pożarnej właściciel/zarządca obiektu
jest obowiązany uzgodnić z właściwym miejscowo komendantem
powiatowym (miejskim) Państwowej Straży Pożarnej.
Sygnalizacja przeciwpożarowa
Stosowanie systemu sygnalizacji przeciwpożarowej, obejmujące-
go urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe służące do samoczynne-
go wykrywania i przekazywania informacji o pożarze, jest wy-
magane w salach widowiskowych o liczbie miejsc powyżej 1500,
budynkach użyteczności publicznej wysokich i wysokościowych,
a także w budynkach zamieszkania zbiorowego, np. w noclegow-
niach o liczbie miejsc noclegowych powyżej 50.
Co szczególnie istotne, wymogi te dotyczą także zabytków bu-
dowlanych, wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora
Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwo-
wej Straży Pożarnej.
Zewnętrzne gaszenie pożaru
Zaopatrzenia w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru wyma-
gają jednostki osadnicze o liczbie mieszkańców przekraczającej
100 osób, które nie stanowią zabudowy kolonijnej, a także znaj-
dujące się w ich granicach budynki użyteczności publicznej i za-
mieszkania zbiorowego.
Do takich obiektów należą też obiekty budowlane niebędące
budynkami, przeznaczone dla potrzeb użyteczności publicznej,
w których znajduje się strefa pożarowa przeznaczona do jednocze-
snego przebywania ponad 50 osób na powierzchni do 2000 m.
Obostrzenie to dotyczy także budynków użyteczności publicz-
nej (w tym kościołów), które nie znajdują się w granicach jedno-
stek osadniczych, o kubaturze brutto przekraczającej 2500 m
3
lub
o powierzchni przekraczającej 500 m².
Wymagana ilość wody do celów przeciwpożarowych dla bu-
dynków użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego oraz
Instalacja dźwiękowego systemu ostrzegawczego
Stosowanie dźwiękowego systemu ostrzegawczego, umożliwia-
jącego nadawanie sygnałów ostrzegawczych i komunikatów
głosowych w celu ostrzeżenia osób przebywających w budyn-
ku, wysyłanych automatycznie po otrzymaniu sygnału z syste-
mu sygnalizacji pożarowej, a także od operatora, jest wymagane
m.in. w budynkach użyteczności publicznej wysokich i wysoko-
ściowych.
W obiektach budowlanych, w których zastosowano dźwiękowy
system ostrzegawczy, nie powinny być stosowane inne urządze-
nia akustyczne służące alarmowaniu użytkowników tego obiektu
(poza służbami dozoru lub ochrony).
26
www.ecclesia.elamed.pl
P
orady prawne
innych obiektów budowlanych o takim przeznaczeniu, służąca
do zewnętrznego gaszenia pożaru, wynosi dla budynku o kuba-
turze brutto do 2500 m
3
i o powierzchni wewnętrznej do 500 m²,
położonego na terenie jednostki osadniczej – 10 dm
3
/s z co naj-
mniej jednego hydrantu o średnicy 80 mm lub zapas wody 100 m
3
w przeciwpożarowym zbiorniku wodnym.
Natomiast dla budynku o kubaturze brutto do 2500 m
3
i o po-
wierzchni wewnętrznej do 500 m², położonego na terenie jed-
nostki osadniczej – 10 dm
3
/s z co najmniej jednego hydrantu
o średnicy 80 mm lub zapas wody 100 m
3
w przeciwpożarowym
zbiorniku wodnym.
Dla wszelkich typów budynków, których nie można zaliczyć
do wymienionych wyżej, parametry te wynoszą 20 dm
3
/s łącznie
z co najmniej dwóch hydrantów o średnicy 80 mm lub zapas wody
200 m
3
w przeciwpożarowym zbiorniku wodnym.
Z kolei dla obiektów budowlanych niebędących budynkami,
w których znajduje się strefa pożarowa przeznaczona do jedno-
czesnego przebywania ponad 50 osób na powierzchni do 2000 m²,
wymagana ilość wody wynosi 10 dm
3
/s z co najmniej jednego
hydrantu o średnicy 80 mm lub też konieczny jest zapas wody
100 m
3
w przeciwpożarowym zbiorniku wodnym.
Poważną komplikacją jest czasem brak źródła zapewnia-
jącego wymaganą ilość wody do celów przeciwpożarowych
Wówczas właściwy miejscowo komendant powiatowy (miej-
ski) Państwowej Straży Pożarnej może wskazać, na czas okre-
ślony, zastępcze źródło wody do celów przeciwpożarowych,
w szczególności naturalny lub sztuczny zbiornik wody, stud-
nię albo ciek wodny.
Śmiercionośny obiekt
Użytkowany obiekt zagraża życiu przebywających w nim ludzi,
jeśli brak w nim dróg ewakuacyjnych, a także, gdy na drogach
znajdują się wykładziny podłogowe, okładziny ścienne i sufi-
tu wykonane z materiałów łatwo palnych oraz kopcących pod
wpływem ognia.
Problem pojawia się także wówczas, kiedy nie zapewnio-
no dwóch kierunków ewakuacji (tam gdzie to jest koniecz-
ne), nie wydzielono ewakuacyjnej klatki schodowej budynku
wysokiego innego niż mieszkalny oraz nie ma zabezpieczeń
przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych (tam gdzie są one
niezbędne).
Budynek nie jest także dla ludzi całkowicie bezpieczny, kiedy
brak w nim wymaganego oświetlenia awaryjnego w strefie pożaro-
wej, zakwalifikowanej do kategorii zagrożenia ludzi ZL I, ZL II lub
ZL V albo na drodze ewakuacyjnej prowadzącej z tej strefy na ze-
wnątrz budynku.
Ewakuacja
Droga ewakuacyjna – to bezpośrednia droga albo pozioma i pio-
nowa droga komunikacji ogólnej prowadząca z pomieszczeń (tu:
z kościoła), w których przebywają ludzie, do bezpiecznego miejsca
na zewnątrz budynku lub do sąsiedniej strefy pożarowej. Wyjścia
na drogi ewakuacyjne powinny być zamykane drzwiami.
Drzwi wyjść ewakuacyjnych z kościoła/budynku przeznaczo-
nego dla więcej niż 50 osób powinny otwierać się na zewnątrz.
Wymaganie to nie dotyczy kościoła/budynku wpisanego do reje-
stru zabytków.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

happyhour.opx.pl