Ocena obecności antygenu CD25 na ...

Ocena obecności antygenu CD25 na limfocytach pacjentów chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP), ...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
TORAKOCHIRURGIA
Ocena obecności antygenu CD25 na limfocytach
pacjentów chorych na niedrobnokomórkowego
raka płuca (NDRP)
Presence of CD25 antigen on lymphocytes of patients treated
for non-small cell lung cancer (NSCLC)
Paweł Rybojad
1
, Jacek Tabarkiewicz
2
, Tomasz Koncewicz
1
, Grzegorz Górniewski
1
, Jacek Roliński
2
, Kazimierz Goździuk
1
1
Klinika Chirurgii Klatki Piersiowej, AM, Lublin
2
Zakład Immunologii Klinicznej, AM, Lublin
Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska 2006; 3 (3): 285–289
Streszczenie
Abstract
Cel: Celem przeprowadzonych badań była ocena obecności
markera aktywacji CD25 na limfocytach T i B we krwi obwodo-
wej, guzie i najbliższym guza węźle chłonnym u chorych
leczonych operacyjnie z powodu NDRP.
Materiał i metody: Badaniami objęto 29 kolejnych chorych
na NDRP w stopniu zaawansowania IB–IIIA poddanych radykalnej
resekcji zmian nowotworowych. Ocenie poddano subpopulacje
limfocytów we krwi obwodowej, guzie nowotworowym i drenują-
cym węźle chłonnym. Grupę odniesienia stanowiło 15 zdrowych
ochotników, u których oceniono odsetek limfocytów we krwi
obwodowej. Do oznaczenia markerów aktywacji w pobranym
materiale tkankowym użyto przeciwciał monoklonalnych
i cytometru przepływowego.
Wyniki: W badaniach własnych stwierdzono istotnie największy
odsetek limfocytów CD4
+
/CD25
+
w obrębie węzła chłonnego. Ich
procent był wyższy w stosunku do komórek tego typu,
znajdujących się we krwi. Jednocześnie odnotowano, że procent
limfocytów CD4
+
/CD25
+
był wyższy w obrębie guza w porówna-
niu z krwią obwodową. Różnice w poszczególnych kompartmen-
tach nie były jednak istotne statystycznie. U chorych na NDRP
stwierdzono wzrost odsetka limfocytów CD4
+
iCD19
+
wykazujących ekspresję antygenu CD25 oraz spadek limfocytów
CD8
+
/CD25
+
w porównaniu z osobami zdrowymi.
Wnioski: Zebrane informacje sugerują istotny udział
poszczególnych subpopulacji limfocytów w przebiegu NDRP.
Obniżony odsetek aktywowanych limfocytów CD8
+
u chorych
na NDRP w porównaniu z osobami zdrowymi może być związany
z osłabieniem odpowiedzi komórkowej, a co za tym idzie,
odpowiedzi przeciwnowotworowej. Natomiast wzrost procentu
limfocytów CD4
+
oraz CD19
+
noszących na swej powierzchni
marker CD25 u chorych w porównaniu ze zdrowymi może
świadczyć o aktywacji odpowiedzi typu Th2, która może być
przejawem immunosupresyjnego wpływu nowotworu.
Słowa kluczowe: CD25, limfocyty T, limfocyty B, rak płuca.
Aim: The aim of the study was to evaluate the presence of
CD25 antigen on lymphocytes in blood, tumour and lymph
nodes of patients treated for NSCLC.
Materials and methods: 29 people suffering from NSCLC were
included in this study (Group 1). In addition we evaluated
lymphocytes in blood of 15 healthy donors (Group 2). The
percentages of lymphocyte subpopulations were compared
between tissue compartments and between the two groups.
The evaluation was done using monoclonal antibodies and
flow cytometry.
Results:
We found the highest percentage of CD4
+
/CD25
+
in
lymph nodes of NSCLC patients. The percentage of CD4
+
/CD25
+
was higher in tumour and in lymph nodes than in blood.
Comparison of lymphocyte subpopulations between the two
groups showed that in the blood of patients the percentages
of CD4
+
/CD25
+
and CD19
+
/CD25
+
were higher and the
percentage of CD8
+
/CD25
+
was lower than in Group 2.
Conclusion: Lower percentage of CD8
+
/CD25
+
in the blood of
patients treated for NSCLC might be explained with weakness of
cellular immunodefence which could be connected with
insufficient antitumour protection. Elevated levels of CD4
+
/CD25
+
and CD19
+
/CD25
+
in the blood of patients may be related to
activation of the Th2 defence path. This could be the result of
immunosuppressive tumour activity.
Key words: CD25, T and B lymphocytes, lung cancer.
Adres do korespondencji:
dr med. Paweł Rybojad, Klinika Chirurgii Klatki Piersiowej, Akademia Medyczna, ul. Jaczewskiego 8, 20-095 Lublin,
tel. +48 81 742 52 09, faks +48 81 742 55 06, e-mail: rybojad@wp.pl
Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska 2006; 3 (3)
285
Ocena obecności antygenu CD25 na limfocytach pacjentów chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP)
Wstęp
Rak płuca jest od lat jednym z najważniejszych proble-
mów współczesnej cywilizacji. Pomimo rozwoju nauk me-
dycznych nie udało się osiągnąć istotnych postępów w jego
leczeniu. Główną przyczyną jest jego skryty przebieg, co
powoduje, że większość wykrywanych przypadków stano-
wią pacjenci, u których choroba ta jest już w wysokich
stopniach zaawansowania.
Nadzieję na poprawę tego stanu rzeczy wiąże się z dy-
namicznym w ostatnich czasach rozwojem niektórych gałę-
zi wiedzy z pogranicza medycyny i biologii, takich jak immu-
nologia i genetyka, które mogą pomóc w lepszym poznaniu
i zrozumieniu procesów zachodzących w trakcie patogene-
zy raka płuca, a także w poszukiwaniu nowych metod dia-
gnostycznych i terapeutycznych.
Podstawą badań w dziedzinie immunologii nowotwo-
rów jest fakt, że komórki ulegające przemianie nowotworo-
wej nabierają w jej trakcie odrębnych od komórek prawi-
dłowych cech antygenowych, stymulujących w sposób cią-
gły układ immunologiczny.
Wydaje się, że w początkowej fazie rozwoju nowotwo-
ru mechanizmy nadzoru immunologicznego mogą odgry-
wać istotną rolę w eliminacji transformowanych komórek,
których liczba nie przekracza krytycznej wielkości. Naj-
istotniejszą rolę odgrywają tutaj komórki NK, makrofagi
oraz niektóre limfocyty T cytotoksyczne. Jeżeli nowotwór
ominie ten wstępny układ nadzoru, to może być następnie
rozpoznany przez swoisty układ odpornościowy i wzbu-
dzać odpowiedź humoralną i komórkową. Przeciwciała
przeciw nowotworom oraz efektorowe limfocyty T współ-
działają z mechanizmami nieswoistymi w walce z nowo-
tworem [1, 2].
Dowiedziono, że wykładnikiem stanu odporności or-
ganizmu może być liczba i rodzaj limfocytów o określo-
nym immunofenotypie oraz stan ich aktywacji. Dokładne
ustalenie aktualnego stanu odpowiedzi immunologicznej
było niezwykle trudne do czasu, gdy odkryto determi-
nanty CD (
cluster of differentiation
), a do diagnostyki
wprowadzono cytometrię przepływową i przeciwciała
monoklonalne.
Poszczególne etapy dojrzewania i aktywacji limfocytów
charakteryzują się ekspresją ściśle określonych cząsteczek
CD, dzięki którym możliwe stało się śledzenie procesów
zachodzących w trakcie odpowiedzi immunologicznej, po-
równywanie ich natężenia w poszczególnych tkankach,
a także zmian, jakim podlegają w zależności od zastoso-
wanego leczenia. CD19 jest glikoproteiną występującą
na wszystkich limfocytach B, niezależnie od ich stadium
dojrzewania. Antygen CD4 występuje na limfocytach T,
które rozpoznają antygeny MHC klasy II i najczęściej są to
limfocyty pomocnicze. Cząstka CD8 jest natomiast cha-
rakterystyczna dla limfocytów T, które rozpoznają antyge-
ny prezentowane w kontekście MHC klasy I i najczęściej
są to limfocyty supresorowe i cytotoksyczne. Antygen
CD25 obecny jest zarówno na aktywowanych limfocytach B,
jak i T. Uważany jest za pośredni marker aktywacji limfocy-
tów [3–7].
Cel pracy
Celem przeprowadzonych badań była:
1) ocena ekspresji antygenu CD25 na limfocytach T (CD4
+
,
CD8
+
) i B (CD19
+
) we krwi obwodowej, guzie i najbliższym
guza węźle chłonnym u chorych na NDRP,
2) porównanie odsetków badanych subpopulacji pomiędzy
tkankami,
3) porównanie odsetków badanych limfocytów we krwi ob-
wodowej u ludzi zdrowych i chorych na NDRP.
Materiał i metody
Badaniami objęto 29 kolejnych chorych na NDRP,
w stopniu zaawansowania IB–IIIA, poddanych radykalnej
resekcji zmian nowotworowych w Klinice Chirurgii Klatki
Piersiowej AM w Lublinie.
Warunkiem włączenia do grupy badanej (grupa 1.) było
ustalenie typu histopatologicznego NDRP w okresie kwalifi-
kacji do leczenia. Chorzy ci w okresie poprzedzającego mie-
siąca nie wykazywali cech infekcji, nie przyjmowali leków
mających wpływ na układ immunologiczny, nie mieli wyko-
nywanej transfuzji krwi lub preparatów krwiopochodnych,
nie chorowali na choroby alergiczne. Dodatkowo 15 zdro-
wych ochotników stanowiło grupę odniesienia (grupa 2.).
Ocenie poddano ekspresję antygenu CD25 na limfocy-
tach T (CD4
+
, CD8
+
) i B (CD19
+
) we krwi obwodowej, guzie
nowotworowym i drenującym węźle chłonnym wszystkich
badanych chorych.
U zdrowych ochotników zebranych w grupie 2. ocenie
poddano jedynie krew obwodową.
Krew z żyły odłokciowej, w ilości 15 ml, pobierano
do heparynizowanych probówek, a następnie rozcieńcza-
no zbuforowanym roztworem soli fizjologicznej – PBS
w proporcji 1:1. Węzły chłonne i fragmenty guza nowotwo-
rowego pozyskiwano w trakcie zabiegu operacyjnego. Ma-
teriał tkankowy homogenizowano, a uzyskaną zawiesinę
filtrowano w celu usunięcia fragmentów tkanek. Rozcień-
czoną krew oraz zawiesinę komórek z guza i węzła chłon-
nego nawarstwiano na preparat Gradisol L (Aqua Medica,
Polska), a następnie wirowano w gradiencie gęstości przez
20 min przy przyspieszeniu 700x g. Uzyskane komórki płu-
kano 2-krotnie w roztworze PBS, po czym oceniano ich
liczbę w komorze Neubauera oraz żywotność za pomocą
błękitu trepanu.
Za pomocą cytometru przepływowego FACSCalibur fir-
my Becton Dickinson, USA wyposażonego w laser argono-
wy o długości fali 488 nm, oceniano natężenie odpowied-
niej fluorescencji i na tej podstawie określano obecność od-
powiednio wyznakowanych antygenów limfocytarnych.
Analizę statystyczną otrzymanych wyników przeprowa-
dzono za pomocą programu Statistica 5.0 PL. Wyniki przed-
stawiono jako średnie arytmetyczne ± odchylenie standardo-
we (SD), medianę, wartość najmniejszą szeregu statystycz-
nego (min), wartość największą szeregu statystycznego
(max). Zgodność rozkładu poszczególnych zmiennych w ob-
rębie grup z rozkładem normalnym sprawdzono za pomocą
testu Shapiro-Wilka. Ponieważ badane zmienne nie miały
286
Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska 2006; 3 (3)
 TORAKOCHIRURGIA
rozkładu normalnego, w dalszej analizie posłużono się testa-
mi nieparametrycznymi: U Manna Whitneya i kolejności par
Wilcoxona. Wyniki jako istotne statystycznie przyjmowano
przy poziomie istotności p
≤
0,05.
mórek znajdujących się we krwi (1,23±5,25%, media-
na=0,13%). Ich poziom był istotnie wyższy w stosunku
do komórek tego typu w obrębie węzła chłonnego
(0,53±0,6%, mediana=0,22%) i guza (0,56±0,45%, media-
na=1,61%), (odpowiednio p=0,02 i p=0,005). Nie stwierdzo-
no natomiast istotnych statystycznie różnic między procen-
tem tych limfocytów w guzie i węźle chłonnym. Wyniki zilu-
strowano na ryc. 1c.
Wyniki
Ocena udziału poszczególnych subpopulacji
limfocytów w badanych tkankach u chorych
na NSCLC
Najwięcej limfocytów CD4
+
/CD25
+
stwierdzono w ob-
rębie węzła chłonnego (2,33±3,94%, mediana=0,81%).
Odsetek tych limfocytów był istotnie wyższy (p=0,03)
w stosunku do komórek tego typu znajdujących się we
krwi obwodowej (1,03±0,98%, mediana =0,54%). Jedno-
cześnie ich procent był wyższy w obrębie guza nowotwo-
rowego (2,08±2,12%, mediana=1,28%) w porównaniu
z krwią. Nie stwierdzono natomiast istotnych statystycz-
nie różnic między odsetkiem limfocytów CD4
+
/CD25
+
w guzie i węźle chłonnym. Powyższe zależności prezentu-
je ryc. 1a.
Odsetek limfocytów CD8
+
/CD25
+
okazał się najwyższy
w obrębie komórek naciekających zmianę nowotworową
(0,95±1,23%). Ich procent we krwi obwodowej (0,18±0,25%,
mediana =0,06%) był istotnie niższy niż w guzie i węźle
chłonnym (0,62±1,63%, mediana =0,14%), (odpowiednio
p=0,00016 i p=0,024). Równocześnie liczba tych komórek
w guzie była istotnie wyższa niż w obrębie węzła chłonne-
go (p=0,041). Wyniki zobrazowano na ryc. 1b.
Najwięcej limfocytów CD19
+
mających na swej po-
wierzchni receptor dla IL-2 (CD25) stwierdzono wśród ko-
A
7
6
5
4
3
2
1
0
-1
-2
krew
węzeł
guz
±odchylenie standardowe
±błąd standardowy
średnia
B
2,4
C
6
1,8
4
1,2
2
0,6
0
0,0
-0,6
-2
-1,2
krew
węzeł
guz
-4
krew
węzeł
guz
±odchylenie standardowe
±błąd standardowy
średnia
±odchylenie standardowe
±błąd standardowy
średnia
Ryc. 1a. – Odsetek limfocytów CD4
+
/CD25
+
w poszczególnych tkankach u chorych leczonych z powodu NDRP; b. – Odsetek limfocytów
CD8
+
/CD25
+
w poszczególnych tkankach u chorych leczonych z powodu NDRP; c. – Odsetek limfocytów CD19
+
/CD25
+
w poszczególnych
tkankach u chorych leczonych z powodu NDRP
Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska 2006; 3 (3)
287
Ocena obecności antygenu CD25 na limfocytach pacjentów chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP)
Porównanie odsetka badanych limfocytów
we krwi obwodowej u chorych i zdrowych
Po porównaniu odsetków limfocytów charakteryzują-
cych się poszczególnymi immunofenotypami w porówny-
wanych grupach okazało się, że w grupie odniesienia staty-
stycznie istotnie większy był poziom limfocytów
CD8
+
/CD25
+
, (0,36±0,31%, mediana =0,19%), p=0,035. Na-
tomiast we krwi pacjentów grupy 1. w porównaniu z osoba-
mi zdrowymi stwierdzono istotnie wyższy odsetek limfocy-
tów CD19
+
/CD25
+
, które wynosiły (1,23±5,25%, mediana
=0,13%), p=0,011. Zależności te przedstawia ryc. 2.
komórkowej polega głównie na prezentowaniu antygenów
limfocytom T.
W badaniach własnych wykazano, iż komórki CD19
+
mające na swej powierzchni markery CD25 gromadzą się
głównie w guzie, a najmniejszy ich odsetek znajduje się we
krwi. Spostrzeżenia te wydają się odmienne w stosunku
do danych z piśmiennictwa, gdzie odsetek aktywowanych
limfocytów B naciekających guz był znacznie mniejszy
w porównaniu z krwią obwodową [13, 14]. Należy jednak
zaznaczyć, że dane opisane przez zespoły Mitropoulosa
i Kowalczyka dotyczyły nowotworów nerek.
We wszystkich badanych grupach aktywowane limfocy-
ty T noszące na swej powierzchni markery CD25 są zlokali-
zowane głównie w węźle chłonnym i guzie, a ich średni od-
setek był tam istotnie (7–8 razy) wyższy w porównaniu
z krwią obwodową. Spostrzeżenia te mogą świadczyć o wy-
sokim stopniu aktywacji w wymienionych przedziałach
tkankowych. Limfocyty T po zetknięciu się z antygenami
nowotworowymi ulegają aktywacji i migrują do tkanek
bezpośrednio dotkniętych procesem nowotworowym, aby
tam zwalczać komórki guza.
Dotychczasowe badania skupiały się przede wszystkim
na roli, jaką odgrywają limfocyty CD8
+
w obronie organizmu
przeciw komórkom nowotworowym, limfocytom CD4
+
ba-
dacze poświęcali znacznie mniej uwagi. Ostatnie badania
dowiodły, że limfocyty CD4
+
sprawują prawdopodobnie klu-
czową rolę w regulacji przeciwnowotworowych procesów
obronnych [15, 16]. Hung i wsp. dowiedli, że usunięcie lim-
focytów CD4
+
, poprzez blokadę odpowiednimi przeciwciała-
mi lub eliminację genetyczną, powoduje brak odpowiedzi
przeciwnowotworowej zarówno poprzez mechanizmy zwią-
zane z limfocytami CD4
+
, jak i komórkami CD8
+
[15, 17].
Dyskusja
Z powodu ciągłych trudności w zrozumieniu patogene-
zy chorób nowotworowych, a co za tym idzie, braku wysoce
skutecznych metod terapeutycznych, naturalne stało się
duże zainteresowanie zastosowaniem nowych technik im-
munologicznych. Ich użycie pozwoliło na wyjaśnienie wielu
zjawisk zachodzących w organizmie w trakcie rozwoju cho-
roby nowotworowej [8–11].
Mimo że NDRP stanowi tak ważny problem medyczny
i społeczny, liczba prac odnoszących się do niego, a poświę-
conych zmianom poziomów poszczególnych subpopulacji
limfocytów w przebiegu NDRP jest wybitnie ograniczona.
Dlatego też w wielu przypadkach odnoszono uzyskane da-
ne do aktualnego stanu badań dotyczących innych nowo-
tworów. Dotychczasowe dane w piśmiennictwie wskazują,
że obrona organizmu przeciwko nowotworom odbywa się
głównie na drodze odpowiedzi komórkowej, a odpowiedź
humoralna raczej sprzyja rozwojowi guza [12]. Limfocyty B
biorą udział w jednej i drugiej, choć ich rola w odpowiedzi
A
1,0
B
8
0,8
6
4
0,6
2
0,4
0
0,2
-2
0,0
-4
-0,2
grupa 1.
grupa 2.
-6
grupa 1.
grupa 2.
±odchylenie standardowe
±błąd standardowy
średnia
±odchylenie standardowe
±błąd standardowy
średnia
Ryc. 2a. – Porównanie odsetka limfocytów CD8
+
/CD25
+
we krwi pacjentów leczonych z powodu NDRP i osób zdrowych; b. – porównanie
odsetka limfocytów CD19
+
/CD25
+
we krwi pacjentów leczonych z powodu NDRP i osób zdrowych
288
Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska 2006; 3 (3)
TORAKOCHIRURGIA
Porównując rozkład odsetków aktywowanych limfocy-
tów T CD8
+
, stwierdzono, że zawartość procentowa limfocy-
tów CD8
+
/CD25
+
była największa w obrębie guza, mniejsza
w węźle chłonnym, a najmniejsza w obrębie krwi obwodo-
wej. Spostrzeżenia te mogą świadczyć o wysokim stopniu
aktywacji limfocytów T CD8
+
w obrębie guza i węzła chłon-
nego, a co za tym idzie, o skutecznej odpowiedzi komórko-
wej zachodzącej w obrębie tych tkanek.
Z analizy powyższych wyników można wysnuć przypusz-
czenie, że aktywowane limfocyty T – CD8
+
i CD4
+
gromadzą
się głównie w tkankach bezpośrednio dotkniętych procesem
nowotworowym, a więc w guzie i węźle chłonnym. Podobne
wyniki otrzymały zespoły badawcze pod kierownictwem Rie-
mann, Kuo i Mazzoccoli [1, 10, 18] u chorych na raka płuca
oraz zespół Kowalczyka u pacjentów z rakiem nerki [13].
Porównując poszczególne subpopulacje aktywowanych
limfocytów w grupie 1. w stosunku do grupy kontrolnej,
istotne statystycznie różnice stwierdzono w procentowej
zawartości limfocytów CD8
+
/CD25
+
i CD4
+
/CD25
+
, których
większy odsetek zanotowano we krwi zdrowych ludzi, oraz
CD19
+
/CD25
+
, których procent przeważał u pacjentów z gru-
py 1. Przewaga odsetka limfocytów CD19
+
/CD25
+
we krwi
obwodowej u chorych na NDRP może być przejawem im-
munosupresyjnego wpływu nowotworu poprzez aktywację
odpowiedzi, w której główną rolę sprawują limfocyty po-
mocnicze Th2. Produkują one cytokiny będące czynnikami
wzrostu i różnicowania limfocytów B i wspomagają głów-
nie odpowiedź humoralną, która jest uznawana za sprzyja-
jącą rozwojowi guza [19, 20].
Wytłumaczeniem, dlaczego aktywowane limfocyty
CD8
+
/CD25
+
i CD4
+
/CD25
+
występują w większym odsetku
we krwi ludzi zdrowych, może być fakt, że u chorych
na NDRP aktywowane limfocyty T gromadzą się w tkan-
kach wciągniętych bezpośrednio w proces nowotworowy,
a więc w guzie i węzłach chłonnych. U zdrowych osób akty-
wowane limfocyty krążą we krwi, oczekując na sygnał
do działania.
Ostatnio jest prowadzonych wiele badań nad zastoso-
waniem szczepionek przeciwnowotworowych z użyciem
antygenów rakowych. Kliniczna skuteczność tej terapii jest
jednak ograniczona, pomimo że większość pacjentów ma
prekursory limfocytów specyficznych dla antygenów uży-
tych w szczepieniach. Możliwe, że odsetkowa przewaga
limfocytów T regulujących odpowiedzialna jest za słabą od-
powiedź na to leczenie. W wielu badaniach wykazano, że
zredukowanie poziomu limfocytów CD4
+
/CD25
+
w obrębie
nacieku nowotworowego powodowało zwiększenie odpo-
wiedzi związanej z limfocytami CD8
+
, prowadzącej do od-
rzucenia guza [21, 22].
związany osłabieniem odpowiedzi komórkowej, a co
za tym idzie, odpowiedzi przeciwnowotworowej. Natomiast
wzrost procentu limfocytów CD4
+
oraz CD19
+
noszących
na swej powierzchni marker CD25 u osób chorych w po-
równaniu ze zdrowymi może świadczyć o aktywacji odpo-
wiedzi typu Th2, która może być przejawem immunosupre-
syjnego wpływu nowotworu.
Praca wyróżniona przez Komitet Naukowy III Kongresu
Polskiego Towarzystwa Kardio-Torakochirurgów, Wrocław,
18–20.05.2006.
Piśmiennictwo
1. Kuo SH, Chang DB, Lee YC, et al. Tumor-infiltrating lymphocytes in non-small
cell lung cancer are activated T lymphocytes. Respiratology 1998; 3: 55-9.
2. Maine GN, Mule JJ. Making room for T cells. J Clin Invest 2002; 15: 157-9.
3. Hol B, Hintzen R, Van Lier R, et al. Soluble and cellular markers of t cell activation
in patients with pulmonary sarcoidosis. Amer Rev Resp Dis 1993; 148: 643-9.
4. Kahn M, Sugawara H, McGowan P, et al. CD4+ T cell clones specific for the hu-
man p97 melanoma associated antigen can eradicate pulmonary metastases
from a murine tumor expressing the p97 antigen. J Immunol 1991; 146: 3235-42.
5. Smith KA. The interleukina 2 receptor. Annu Rev Cell Biol 1989; 5: 397-425.
6. Vilella R, Mila J, Sole J, et al. Sequential appearance of the activation antigens.
Leucocyte typing IV. Oxford University Press 1989: 495-8.
7. Woo Y, Yeh H, Chu CS, et al. Cutting edge: regulatory t cells from lung cancer
patients directly inhibit autologous T cell proliferation. J Immunol 2002; 168:
4272-6.
8. Cottrell JJ, Freeson PF, Preoperative assessment of the thoracic surgical pa-
tient. Clin Chest Med 1992; 13: 47-56.
9. Greenberg PD. Adoptive T cell therapy of tumors: mechanisms operative in
recognition and elimination of tumor cells. Adv Immunol 1991; 49: 281-355.
10. Mazzocoli G, Grilli M, Caroughi S, et al. Immune systems alterations in lung
cancer patients. Int J Immunopahol Pharmacol 2003; 16: 167-74.
11. Michalek J, Buchler T, Hajek R. T Lymphocyte therapy of cancer. Physiol Res
2004; 53: 463-9.
12. Barbera-Guillem E, Nelson MB, Barr B, et al. B lymphocyte pathology in hu-
man colorectal cancer. Experimental and clinical therapeutic effects of partial
B cell depletion. Cancer Immunol Immunother 2000; 48: 541-9.
13. Kowalczyk D, Skorupski W, Kwias Z. Flow cytometric analysis of TIL in pa-
tients with renal carcinoma. Br J Urol 1997; 80: 543-7.
14. Mitropoulos D, Kooi S, Rodriguez-Villanueva J, et al. Characterization of fresh
(uncultured) tumor-infiltrating T lymphocytes (TIL) and TIL-derived T cell lines
from patients with renal cell carcinoma. Clin Exp Immunol 1994; 97: 321-7.
15. Bennett SR, Carbone FR, Karmalis F, et al. induction of a CD8+ cytotoxic t ly-
phocyte response by cross-priming requires cognate CD4+ T cell help. J Exp
Med 1997; 186: 65-70.
16. Manici S, Sturnilo MA, Imro J, et al. Melanoma cells present a MAGE-3 epitope
to CD4+ cytotoxic cells in association with histocompatibility leukocyte anti-
gen DR11. J Exp Med 1999; 189: 1965-71.
17. Cho Y, Miyamoto M, Kato K, et al. CD4
+
and CD8
+
T cells cooperate to improve
prognosis of patients with esophageal squamous cell carcinoma. Cancer Res
2003; 63: 1555-9.
18. Riemann D, Wenzel K, Schulz T, et al. Phenotypic analysis of T lymphocytes iso-
lated from non-small-cell lung cancer. Int Arch Immunolog 1997; 114: 38-45.
19. Ito N, Nakamura H, Metsugi H, et al. Dissociation between T helper type 1 and
type 2 differentiation and cytokine production in tumor-infiltrating lymphocy-
tes in patients with lung cancer. Surg Today 2001; 31: 390-4.
20. Van den Hove LE, Van Gool SW, Van Poppel H, et al.: Phenotype, cytokine pro-
duction and cytolytic capacity of fresh (uncultured) tumor-infiltrating T lym-
phocytes in human renal cell carcinoma. Clin Exp Immunol 1997; 109: 501-9.
21. Nagai H, Hara T, Horikawa M, et al. Elimination of CD4
+
T cells enhances anti-
-tumor effect of locally secreted interleukin-12 on B16 mouse melanoma and
induces vitiligo-like coat color alteration. J Inv Dermatol 2000; 115: 1059-64.
22. Onizuka S, Tawara J, Shimizu S, et al. Tumorrejection by in vivo administration
of anti-CD25 (interleukin-2 receptor alpha) monoclonal antibody. Cancer Res
1999; 59: 3128-33.
Wnioski
Zebrane informacje sugerują istotny udział poszczegól-
nych subpopulacji limfocytów w przebiegu NDRP. Obniżony
odsetek aktywowanych limfocytów CD8
+
u chorych
na NDRP w porównaniu z osobami zdrowymi może być
Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska 2006; 3 (3)
289
  [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

happyhour.opx.pl