Ochrona przeciwogniowa ...

Ochrona przeciwogniowa elementów konstrukcji w technologii szkieletu drewnianego, Konstrukcje ciesielskie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
www.lech-bud.org
Ochrona przeciwogniowa elementów konstrukcji w technologii szkieletu drewnianego
Ochrona przeciwogniowa elementów konstrukcji w technologii szkieletu drewnianego
W mentalności wielu inwestorów, projektantów i wykonawców realizujących szkieletowe
budownictwo drewniane ochrona przeciwogniowa jest jedną z podstawowych rzeczy
gwarantujących trwałość budynku. Według nich drewniana konstrukcja budynku winna być
zabezpieczona przed działaniem ognia przy pomocy środków chemicznych. Dla większości
zainteresowanych osób jedynym sposobem zabezpieczenia drewnianej konstrukcji przed
ogniem jest impregnacja wykonana metodą smarowania lub opryskania przy użyciu
chemicznych impregnatów. Takie też zalecenia można spotkać w większości opracowanych
projektów budowlanych. Architekci broniąc własnego interesu nakazują impregnację przeciw
ogniową wszystkich drewnianych elementów konstrukcji. Najczęściej zalecanym
impregnatem jest FOBOS M2, który oprócz właściwości ognioochronnych posiada także
właściwości grzybo- i owadobójcze. Najczęściej zaś zalecaną metodą impregnacji jest
nanoszenie go za pomocą pędzla lub poprzez spryskiwanie. Mniej popularne są kąpiele.
Według producenta impregnatu Fobos M2, by osiągnąć stan trudno zapalny należy roztwór
nanieść dwu-trzykrotnie na powierzchnię. Niestety, tak producent tego środka jak i inni
producenci środków ognioochronnych, czy też grzybo- i owadobójczych nie wspomina jakiej
powierzchni zalecenia dotyczą. Inaczej zapewne impregnat przyjmowany będzie przez
powierzchnię poziomą, a inaczej przez powierzchnię pionową.
Nieporozumieniem jest także wymaganie przez niektóre Urzędy Rejonowe uzgodnień pod
względem zgodności z wymogami ochrony przeciwpożarowej. Jak względem
obowiązujących przepisów przedstawia się ochrona ognioochronna drewnianej konstrukcji
budynków realizowanych w technologii szkieletu? Czy impregnacja ognioochronna
drewnianej
konstrukcji
budynku
jest
wymagana?
W jaki sposób wykonać impregnację ognioochronną by była skuteczna?
Uzgodnienia dokumentacji
Wiele urzędów podczas wydawania pozwolenia na budowę odrzuca projekt żądając
uzgodnień ze Strażą Pożarną. Powyższe działania są sprzeczne z obowiązującym prawem.
Problem ten jednoznacznie rozwiązuje rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia
3 listopada 1992 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów
budowlanych i terenów - rozdział 12. 82. 1. pkt 3. - budynki mieszkalne o wysokości do 55 m
nie wymagają uzgodnień pod względem zgodności z wymogami ochrony przeciwpożarowej.
Powyższe rozporządzenie dotyczy także budynków drewnianych, w tym i tych realizowanych
w technologii szkieletu.
Budynki mieszkalne o wysokości do 55 m, również te realizowane w technologii lekkiego
szkieletu drewnianego, nie wymagają uzgodnień pod względem zgodności z wymogami
ochrony przeciwpożarowej.
Ochrona przeciwogniowa drewnianej konstrukcji budynku
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 3 listopada 1992 r. w
sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów -
rozdział 1. § 2. 4. - budynki mieszkalne kwalifikują się do kategorii ZL IV - zagrożenia ludzi,
co według rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14
grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie - Dział VI, rozdział 2. § 212. 2. - budynki mieszkalne o wysokości do dwóch
kondygnacji włącznie zalicza się do klasy E odporności ogniowej.
To samo rozporządzenie - Dział VI, rozdział 2. § 216. 1. - nie stawia wymagań w zakresie
minimalnej odporności ogniowej dla głównych konstrukcji nośnych, stropów, ścianek
działowych i ścian osłonowych, dachów, tarasów, konstrukcji nośnych dachów budynków
zaliczanych do klasy E. Jednak elementy te winne być wykonane z materiałów słabo
rozprzestrzeniających ogień. Jedyne ograniczenia dotyczące budownictwa mieszkaniowego
rozporządzenie przedstawia w Dziale VI, rozdział 2. § 216. 4. - obudowa poziomych dróg
ewakuacyjnych w budynkach klasy E i D odporności pożarowej powinna mieć odporność
ogniową co najmniej 15 min., oraz w Dziale VI, rozdział 2. § 249. 2. - w budynkach klasy E
odporność ogniowa biegów, spoczników i pochylni, służącch celom ewakuacji, powinna
wynosić co najmniej 30 min. Inne ograniczenia określono w Dziale VI, rozdział 2. § 249. 4. -
w budynkach klasy E odporności ogniowej dopuszcza się wykonanie elementów klatek
schodowych z drewna i innych materiałów palnych, przy czym klatki powinny być
wydzielone drzwiami o odporności ogniowej co najmniej 30 minut. Przy okazji warto zwrócić
uwagę na ograniczenia dla ścian oddzielających segmenty w budynkach szeregowych. Dział
VI, rozdział 2. § 217. - w budynkach kategorii ZL IV zagrożenia ludzi odporność ogniowa
ścian oddzielających mieszkania w budynku bliźniaczym i szeregowym powinna wynosić nie
mniej niż 60 min.
Jak z powyższego wynika w budownictwie mieszkaniowym, jednorodzinnym, oprócz ścian
rozdzielających jednostki mieszkalne w budownictwie bliźniaczym i szeregowym, największą
wymaganą odpornością ogniową dla budynków klasy E kategorii ZL IV zagrożenia ludzi jest
30 minut.
Czy powyższą odporność ogniową możemy uzyskać impregnując drewnianą konstrukcję
budynku impregnatem ognioochronnym?Czy producenci środków ognioochronnych
gwarantują osiągnięcie odporności ogniowej wynoszącej 30 minut przy impregnacji swoimi
środkami?
Piotr Kozarski w artykule "Preparaty ognioochronne" /Murator nr 10/95/ omawia
szczegółowo środki i metody impregnacji ognioochronnej. Konkluzją może być wniosek, iż
aby osiągnąć II stopień niepalności - materiały trudno zapalne - dla drewna i elementów
drewnopochodnych należy wprowadzić na 1 m2 rozwiniętej powierzchni poziomej minimum
0,20 kg suchej soli ognioochronnej w postaci stężonego roztworu. By powyższe osiągnąć np
metodą smarowania impregnację należy przeprowadzić ośmiokrotnie. Przy pięciokrotnym
smarowaniu można wprowadzić do drewna nie więcej niż 60% minimalnej dawki, to jest
około 0,12 kg suchej soli na 1 m2 powierzchni poziomej, co zapewnia jedynie III stopień
palności - materiały łatwo zapalne.
Nawet pięciokrotnie wykonana impregnacja środkiem ognioochronnym nie podnosi stopnia
odporności ogniowej dla drewnianej konstrukcji budynku
Należy zwrócić uwagę, iż powyższe dane dotyczą powierzchni poziomej elementów
drewnianych i drewnopochodnych. Jak pisze Piotr Kozarski, przy stosowaniu środków na
powierzchniach pionowych i skośnych do norm zużycia podawanych przez producentów
środków ognioochronnych, na 1 m2 rozwiniętej powierzchni, należy stosować współczynniki
korygujące faktyczne ich zużycie: przy metodzie smarowania - 2,00, przy metodzie
opryskiwania - 1,75. Koszt impregnacji jednego metra kwadratowego przy stosowaniu
obowiązujących KNR-ów /KNR 4-01, Tablica 0631/ wynieść może kilka złotych co przy
całości konstrukcji wraz z poszyciem osiągnie kwotę kilku tysięcy złotych. A i tak skutek
osiągnięcia II stopnia niepalności - materiał trudno zapalny - jest małoprawdopodobny. W
rzeczywistości bowiem, znając realia wykonawstwa, impregnację wykonuje się jedno-,
najwyżej dwukrotnie, stosując do impregnatu barwnik celem przekonania Inwestora o
wykonanej impregnacji.
Reasumując, jeżeli wykonywać impregnację ognioochronną roztworem wodnym
impregnatów solnych to zalecane jest wykonywać ją innymi metodami niż smarowanie czy
spryskiwanie, które to metody by odniosły skutek należy wykonywać conajmniej
ośmiokrotnie. Najlepszą, bo najbardziej efektywną wydaje się więc być impregnacja poprzez
kąpiel - zamoczenie elementów drewnianych i drewnopochodnych w wodnym roztworze
impregnatu.
Czy jednak, nawet skutecznie wykonana impregnacja ognioochronna elementów drewnianych
i drewnopochodnych jest konieczna dla bezpieczeństwa przeciwpożarowego budynku? Z
przedstawionych wyżej wymagań największa wymagana odporność ogniowa w
budownictwie mieszkalnym jednorodzinnym wynosi 30 min.. Uzyskać ją można stosując jako
wewnętrzne okładziny ścian płyty gipsowo-kartonowe grub. 12,5 mm. Płyty te posiadają atest
Instytutu Techniki Budowlanej na odporność ogniową właśnie 30 minut.
Przy zastosowaniu płyt gipsowo-kartonowych grub. min. 12,5 mm na wewnętrzne okładziny
ścian nie jest wymagana impregnacja ognioochronna drewnianej konstrukcji budynku.
Przykładowe rozwiązania ścian ze szkieletem drewnianym obłożone obustronnie płytą
gipsowo-kartonową, zaakceptowane przez Instytut Techniki Budowlanej, przedstawia
publikacja wydana przez tenże Instytut "Wytyczne oceny odporności ogniowej elementów
konstrukcji budowlanych" Zeszyt 221, Warszawa 1979.
Tablica 2 - Klasa odporności ogniowej lekkich ścian działowych.
lp. 2.1. Ściana rusztowa /szkielet drewniany lub stalowy/ grub min. 0,55 mm, dwustronnie
płyty gipsowo-kartonowe /suchy tynk/ grubości 12,5 mm mocowane mechanicznie - klasa
odporności ogniowej 0,5.
lp. 2.4. Ściana rusztowa jak w lp. 2.1. dwustronnie płyty gipsowo-kartonowe, wypełnienie -
płyty wełny mineralnej /80 kg/m3/ układane szczelnie i na docisk /w celu zapobieżenia
wypadania płyt wełny po odpadnięciu okładziny/ - klasa odporności ogniowej 0,5.
lp. 2.5. Ściana rusztowa jak w lp. 2.1. z żebrami 100 mm przy niecałkowitym wypełnieniu -
wełna mineralna 150 kg/m3 - klasa odporności ogniowej 1.
lp. 2.6. Ściana rusztowa jak w lp. 2.1., płyty gipsowo-kartonowe 12,5 mm na podwójnie /obie
warstwy mocowane wkrętami/ - klasa odporności ogniowej 1.
Stosując płyty gipsowo-kartonowe jako zabezpieczenie ogniochronne drewnianej konstrukcji
budynku zaleca się spełnić dodatkowe wymagania:
- stosowanie płyt posiadających aprobatę techniczną ITB i spełniających wymagania min.
klasy odporności ogniowej 0,5.
- wyłożenie płytami gipsowymi nie tylko ścian i stropów, lecz również słupów i podciągów,
oraz wnęk okiennych,
- płyty gipsowe należy układać także w miejscach gdzie planowana jest boazeria,
- na ścianach rozdzielających mieszkania /budynki bliźniacze i szeregowe/ płyty gipsow-
kartonowe grub. 12,5 mm układać obustronnie podwójnie.
Jednocześnie należy zwrócić uwagę na ochronę przeciwogniową zewnętrznych elewacji
budynku. Niektórzy producenci płyt wiórowych, powszechnie stosowanych jako zewnętrzne
okładziny ścian zewnętrznych oferują płyty posiadające atesty jako trudnozapalne /płyty
wiórowe typu B-T/, lub niezapalne /płyty wiórowe typu V-100, prod. Alpex Karlino/.
Podsumowanie
Wykonywanie impregnacji ognioochronnej drewnianej konstrukcji budynków
jednorodzinnych nie jest, według obowiązującego prawa, wymagane. Warunkiem jednak jest
zastosowanie płyt kartonowo-gipsowych na wewnętrzne okładziny ścian.
materiały pochodzą ze strony
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

happyhour.opx.pl